ಮೋಕೆದ ಪೊಣ್ಣು (ತುಳು ಸಾಹಿತ್ಯ)

ಓ ಪೊಣ್ಣೆ ಈ ದಾನೆ

ಈತೊಂಜಿ ಪೊರ್ಲ್ !

ನಿನನೂಲ ತೂದಿತ್ತೆ

ಯಾನಾಯೆ ಮರ್ಲ್ ! ೧ !

ಈ ಎನ್ನ ಕೈ ಪತ್ತ್

ಕಾಪೂವೆ ನಿನನ್ !

ನನ ದೂರ ಪೋವೊಡ್ಚಿ

ಈ ಬುಡ್ದು ಎನನ್ !

ತುಳುವಪ್ಪೆ ಕೊರಿಯಾಲ್

ಎಂಕೊಂಜಿ ವರನ್ !

ಕಣ್ಣರೆಪ್ಪೆದಂಚನೇ

ಕಾಪೂವೆ ನಿನನ್ !

ಓ ಪೊಣ್ಣೆ ಈ ದಾನೆ

ಈತೊಂಜಿ ಪೊರ್ಲು !

ನಿನನೂಲ ತೂದಿತ್ತೆ

ಯಾನಾಯೆ ಮರ್ಲ್ ! ೨ !

ಮೋಕೇಡ್ ಮಾನಾದ್

ತೂವೊನ್ವೆ ಯಾನ್ !

ನಿಕ್ಕಾದ್ ಯಾನೊರಿಯೆ

ಜೀವ ಕೊರ್ಪಿ ಆಣ್ !

ಈ ಜೀವ ನಿಕ್ಕಾದ್

ಇಪ್ಪೂನ ತುಲಯ !

ಈ ಎನ್ನ ಉಡಲೂಗ್

ಬೊಲ್ಪಾದ್ ಬಲಯ !

ಓ ಪೊಣ್ಣೆ ಈ ದಾನೆ

ಈತೊಂಜಿ ಪೊರ್ಲು !

ನಿನನೂಲ ತೂದಿತ್ತೆ

ಯಾನಾಯೆ ಮರ್ಲ್ ! ೩ !

✍️ ಮಿಥುನ್ ಜೈನ್

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು

ಬಾಳು ಮತ್ತು ಗೋಳು

ಸಾತ್ವಿಕ ಜೀವನದ ದಾರಿಯಲಿ ನಡೆಯಲಾರದೆ ಎಡವಿದವನು ಅಲೆಮಾರಿಯೋ...! ಹಣೆಬರಹವನು ಗೀಚಿಬಿಟ್ಟ ಭಗವಂತನು ಏನನ್ನೂ ಅರಿಯದ ಸೋಮಾರಿಯೋ....! ಜನಮ ನೀಡಿ ತಿದ್ದಿ ತೀಡಿ, ಸನ್ಮಾರ್ಗದಲಿ ನಡೆಯಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದವರಿಗೆ ಅಭಾರಿಯೋ.! ಮೌನವಾಗಿದ್ದು, ಜೀವಚ್ಛವದಂತಿರುವ, ಮುಗ್ದ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೇಲೆ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯ ಸವಾರಿಯೋ...! ಅಂಬೆಗಾಲಲಿ ಕಲಿತು, ದಾಪುಗಾಲಲಿ ನಡೆದು , ಕೋಲೂರಿ ನಡೆವ ತನಕ, ಬಾಳೆಂಬುದು ರಹದಾರಿಯೋ...! -ಮಿಥುನ್ ಜೈನ್

ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ

ಸರಳತೆ ಸೌಹಾರ್ದತೆ - ಮನುಜ ಕುಲಂ ತಾನೊಂದೆ ವಲಂ

ಮನುಜ ಕುಲಂ ತಾನೊಂದೆ ವಲಂ (ಸರಳ ಸೌಹಾರ್ದತೆ) ಧರ್ಮಗಳೆಲ್ಲವು ಒಳಿತನು ನೆನೆದರೆ ಜನಗಳ ಮದ್ಯೆ ದ್ವೇಷವೇಕೆ ! ? ಕರ್ಮ ಕಾಯಕವ ಮನವ ಬಯಸಿದರೆ ಪರರದು ಎಂಬ ಹಂಗೇಕೆ ! ? !ಪ! ಮಂದಿಯ ಮದ್ಯೆ ಮುನಿಸಿರದಿದ್ದರೆ ಜಾತಿ ಜಾತಿ ನಡು ಬಿರುಕೇಕೆ ! ? ಒಂದಾಗಿದ್ದರೆ, ಎಲ್ಲಾ ಪಂಗಡಗಳು. ಏಕಿದೆ ನಡು ನಡು ಗೋಡೆಗಳು ! ಪ! ಸಾರಿದರಲ್ಲವೇ ಕವಿ ಕುವೆಂಪು. ವಿಶ್ವ ಮಾನವತೆಯ ಕಂಪು. ! ಒಂದೇ,,ಜಾತಿ ಮತ, ದೇವರು ಎಂದರು. ಗುರು ಶ್ರೀ ನಾರಾಯಣರು. ! ಪ! ಇದ ಅರಿತರೆ ಬದುಕಿನ ಮಾರ್ಗ. ಬಾಳೊಂದು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸ್ವರ್ಗ. ! ಆದಿಕವಿ ಪಂಪನ ಕನ್ನಡ ಹೊನ್ನುಡಿ ಅಚಲ. ಮನುಜ ಕುಲ, ತಾನೊಂದೆ ವಲ !ಪ! ✍️ಎನ್. ಮಿಥುನ್ ಜೈನ್

ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ

ಅಮಾಯಕ ನೈಜ ಕಥೆ ( ಸಂಚಿಕೆ-೧೦)

ಶಾಂತಿರಾಜನನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದ ಗೋಣಿ ಚೀಲವನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ನೋಡಿದಾಗ.. ಆ ದೃಶ್ಯ ನೋಡಿದ ಮನೆ ಮಂದಿಯೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಗಾಬರಿಗೊಂಡರು ಕೆಲವರು ಭಯದಿಂದ ಕಿರುಚಾಡಿದರು. ಶಾಂತಿರಾಜನ ದೇಹ ಮರುಗಟ್ಟಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಕೈ ಕಾಲುಗಳು ಜಡ್ಡುಗಟ್ಟಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ನರಕವೇದನೆಯನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಮಲ ಮೂತ್ರ ವಿಸರ್ಜನೆ ಆಗಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಮಿಸುಕಾಟ ಇಲ್ಲ, ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು, ಮೂಗಿನ ಬಳಿ ಕೈ ಹಿಡಿದರು, ಉಸಿರಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಮೂರ್ಛೆ ಹೋಗಿ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಪ್ರಾಣ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಮುಖಕ್ಕೆ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿದರು, ಆದರೆ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಕಮಲಕ್ಕ ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ತನ್ನ ಕರುಳ ಕುಡಿಯ ಪ್ರಾಣ ವೇದನೆಯ ಕಥೆಯನ್ನು ಕಮಲಕ್ಕನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮರುದೇವಿಯವರು ಕೋಪ ಮತ್ತು ದುಃಖ್ಖದಿಂದ ಕುದಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕಮಲಕ್ಕ ಮತ್ತೆ ಆ ದುಃಖ್ಖದ ಕಥೆ ಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಪುಂಡ ಯುವಕರ ಅಹಂಕಾರವೆಲ್ಲ ಇಳಿದುಹೋಗಿದೆ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆವತು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ತಾವು ಮಾಡಿದ ಮಹಾ ಅಪರಾಧದ ಅರಿವಾಗಿ, ಬಹಳವಾಗಿ ನೊಂದು ಕೊಂಡರು. ಕೊನೆಗೆ ಯುವಕರೆಲ್ಲ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಹೇಗಾದರು ಮಾಡಿ ಶಾಂತಿರಾಜನನ್ನು ಬದುಕಿಸ ಬೇಕು. ಕೂಡಲೇ, ಯುವಕರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ 'ಶಾಂತಿ'ಯನ್ನು ಭಾವಿ ಕಟ್ಟೆಯ ಬಳಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ ತಲೆಗೆ ಕೊಡಪಾನದಿಂದ ನೀರ...

ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ

• Ontinavika

ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಅನ್ನು ಹುಡುಕಿ